Op een dinsdagochtend in november ging al vroeg om 5.30 uur de wekker af op de thuisbasis van Dafeine.
Na een koude douche en een warme kop thee laden we de DAF bestel in om een leuk ritje te maken door de stille velden naar Lierop. In het donker kwamen we aan bij de Moorselse hoeve om de gasten van deze groeps accommodatie tijdens het ontbijt te voorzien van lekkere koffies.
Echter 2 keer brak het zweet ons uit. ( Een beetje dan.) Als 1ste bij het moment waarop we de La Marzocco in het stopcontact wilde steken. Er moest een 32 ampère stekker aan de machine zitten i.p.v. een 16 ampère. Tenslotte hadden we de locatie een week daarvoor nog bezocht, hoe kan dit ons ontschoten zijn?
De 2de keer begonnen we te zweten op het moment waarop de eerste espresso’s uit de La Marzocco kwamen. "ja"... zei de opdrachtgever. "Er zitten een aantal shopmanagers van Starbucks tussen onze gasten."
Maar net zoals bij de verkeerde stekker bleven we lachen en werken met een zwierig tempo. Jammer genoeg een half uur later dan gepland konden we heerlijk gassen met onze nieuwe La Marzocco. Wat een een kracht, wat een strakke lijnen heeft die en wat een heerlijke espresso's komen eruit. Ja.... dat was misschien wel de derde keer dat het zweet uitbrak. We realiseerde ons hoe blij we zijn met onze nieuwe aanwinst. Dafeïne is niet voor een gat te vangen want die emmer koffiebonen moet tenslotte leeg.